"Where the Picnic Was" by Thomas Hardy

Wiersz ma prawie 100 lat. Wydaje sie prosty, kiedy czyta sie go po angielsku. To tylko zludzenie, kiedy czlowiek zabiera sie za tlumaczenie z oddaniem wszystkich rymow.
Thomas Hardy
Where the Picnic Was

Where we made the fire
Of branch and briar
On the hill to the sea,
I slowly climb
Through winter mire,
And scan and trace
The forsaken place
Quite readily.

Now a cold wind blows,
And the grass is gray,
But the spot still shows
As a burnt circle — aye,
And stick-ends, charred,
Still strew the sward
Whereon I stand,
Last relic of the band
Who came that day!

Yes, I am here
Just as last year,
And the sea breathes brine
From its strange straight line
Up hither, the same
As when we four came.
— But two have wandered far
From this grassy rise
Into urban roar
Where no picnics are,
And one — has shut her eyes
For evermore.

Tam biwakowalismy

Tam byl nasz ogien
Z czasow lata pamietam
Palilismy wrzosiec i pien
Wzgorze tuz przy morzu,
Skupiony osiagam
Przez zimowego szlaku bagien,
Zostaje znalezione
Tamto miejsce opuszczone
Bez wiekszego wysilku.

Zimny wiatr wieje,
I trawa wyplowiala,
Ktora wzrokowi oddaje
Paleniska ksztalt kolisty - bez mala,
I patykow drobiny, zweglone,
Sa wokolo rozrzucone
I stoje tutaj, ja - ostatni
Z paczki tamtych dni,
Z ferajny, ktora biwak miala!

Znowu tutaj jestem
Jak i zeszlego roku bylem,
A morze wciaz solnym oddechem
Przez fale dzieli sie ze swiatem,
Dlatego tutaj czuje to samo,
Jak wtedy gdy nas czworo stalo
—Lecz dwoch wyruszylo w dal, tak,
Stad gdzie swiat uroczy
Do miasta, gdzie halas wielki
I gdzie biwakow brak,
A jeden - zamknal oczy
Na wieki.