"Insomnia" by Elizabeth Bishop

Elizabeth Bishop

Insomnia
The moon in the bureau mirror
looks out a million miles
(and perhaps with pride, at herself,
but she never, never smiles)
far and a way beyond sleep, or
perhaps she's a daytime sleeper.

By the Universe deserted,
she'd tell it to go to hell,
and she'd find a body of water,
or a mirror, on which to dwell.
So wrap up care in a cobweb
and drop it down the well

into that world inverted
where left is always right, ,
where the shadows are really the body,
where we stay awake all night,
where the heavens are shallow as the sea
is now deep, and you love me.

Bezsennosc
Ksiezyc na biurku odbity jak w lustrze
przez milion mil wypatruje (i prawdopodobnie z duma, jej samej,
lecz ona nigdy a nigdy usmiechu nie pokazuje)
daleko i poza snem, moze
ona spi w dzien.

Przez Wrzechswiat opuszczony,
moglaby powiedziec: do piekla z nim,
a sama znalezc zbiornik wodny
czy lustro, takie do zycia w nim.
Zawin wiec troske w pajeczyne
i opusc ja do studni

do swiata gdzie wszystko jest na opak,
gdzie lewy jest zawsze prawy,
gdzie cien jest naprawde cialem,
gdzie noc cala czuwamy,
gdzie niebiosa sa plytkie tak jak morze masz
teraz glebokie, i ty mnie kochasz.