"Desert Places" by Robert Frost

Dalszy ciag zmagania sie z oddaniem na polski poezji R. Frosta.

Desert Places
Snow falling and night falling fast, oh, fast
In a field I looked into going past,
And the ground almost covered smooth in snow,
But a few weeds and stubble showing last.

The woods around it have it - it is theirs.
All animals are smothered in their lairs.
I am too absent-spirited to count;
The loneliness includes me unawares.

And lonely as it is, that loneliness
Will be more lonely ere it will be less -
A blanker whiteness of benighted snow
With no expression, nothing to express.

They cannot scare me with their empty spaces
Between stars - on stars where no human race is.
I have it in me so much nearer home
To scare myself with my own desert places.


Samotne przestrzenie

Och, jak szybko snieg pada i noc zapada tam.
W polu, mijajacego czasu obraz mam.
Juz ziemia sniegiem przykryta gladko,
Procz kilku zielonych scierniska plam.

Lasy wokolo posiadaja to cos - na wieczna wlasnosc.
W norze zwierzyna opatulona w sennosc.
A moj duch zbyt daleko, by czymkolwiek byc;
Niepostrzezenie lapie mnie samotnosc.

I pograzony w pustki masie
Bede bardziej samotny niz w czasie -
Kiedy czysta biel sniegu ginie w mroku.
Bez ostatniego slowa, niczego nie niesie.

Nic mi nie zrobi ich straszenie
Miedzygwiezdna otchlania - bezludnych planet cienie.
Mam to cos w sobie, blizej niz moj dom,
Dreczony przez wlasne samotne przestrzenie.