Alda Merini "La Sibilla Cumana"

Alda Merini
La Sibilla Cumana

Ho veduto virgulti
spegnersi a un sommo d’intima dolcezza
quasi per ridondanza di messaggi
e disciogliersi labbra
a lungo stemperate nella voce,
nell’urlo, quasi, della propria vita;
vuota di sé ho scrutata la pupilla,
impoverito il trepido magnete
che attirava in delirio le figure.
Così, sopra una forma già distesa
nel certo abbraccio dell’intuizione,
crolla la lenta pausa finale
che intossica di morte l’avventura.


Transl. Susan Stewart
The Cumaean Sybil

I saw blossoms
fade away at the peak of intimate tenderness
maybe because the messages were redundant
and lips melting
for a long time slurred in the voice,
in the cry, maybe, of their own life;
I scrutinized the pupil of the eye, emptied of itself,
the trembling magnet, impoverished,
that drew the figures in frenzy.
This is how, above a form, already outstretched
in intuition’s sure embrace,
the slow final interval gives way,
poisoning the adventure with death.

Sybilla Kumańska

Widziałam pączki
więdnące u szczytu intymnej słodkości
może przez nadmiar wiadomości
i rozpływające się usta,
długo rozpuszczane w głosie,
w krzyku, może, własnego życia;
wyzbyta siebie prześwietlałam źrenicę oka,
biedny, drgający magnes,
który postacie wpędza w delirium
I tak, nad formą, już rozciągniętą
w gotowym objęciu intuicji
upada powolna przerwa końcowa,
która śmiercią zatruwa los.